Szczegóły elementu wywołania XML

Elementy wywołania XML zawierają treść wywołania i informacje o transporcie dotyczące tego wywołania. Treść składa się z zwykłego kodu XML, który jest przesyłany za pośrednictwem transportu HTTP lub JMS. Informacje o transporcie to informacje wymagane do wysłania i odebrania odpowiedzi w zależności od wybranego protokołu.

Automatycznie aktualizuj nazwę węzła: Jeśli ta opcja jest włączona, nazwa elementu wywołania XML w treści testu jest aktualizowana.
Jednokierunkowe: Ta opcja służy do wskazywania, że po wywołaniu nie jest oczekiwana odpowiedź z serwera. Ta opcja powoduje wyłączenie przycisku Aktualizuj zwrot.
Limit czasu (ms): Jest to wartość limitu czasu wyrażona w milisekundach. Jeśli po upływie określonego czasu nie otrzymano odpowiedzi, generowany jest komunikat o błędzie.
Czas reakcji (ms): Służy do podawania obliczanego programowo opóźnienia, które można zaobserwować w przypadku każdego użytkownika, gdy ten test jest wykonywany z wieloma wirtualnymi użytkownikami. Czas reakcji jest statystyczną emulacją czasu, który upływa, gdy rzeczywiści użytkownicy czytają lub myślą przed wykonaniem działania.
Aktualizuj zwrot: Służy do otwierania okna Podgląd zwrotu. W tym oknie można wykonać wywołanie z poziomu środowiska roboczego w celu utworzenia lub zaktualizowania zwrotu komunikatu powiązanego z wywołaniem.

Komunikat

Te strony zawierają treść XML wywołania i umożliwiają korelację danych w trzech różnych formularzach.

Formularz

W tym widoku jest udostępniany uproszczony widok komunikatu, który służy głównie do edytowania wartości treści XML. Za pomocą menu Schemat można włączyć asystę na potrzeby edytowania treści XML, dzięki czemu edytowana treść XML będzie poprawna i zgodna ze specyfikacją XSD.

W widoku Formularz należy dodać nagłówki XML, które są wymagane w przypadku wywołań standardowych usług Web Service. Na pasku Nagłówek należy kliknąć przycisk Dodaj (), aby utworzyć strukturę domyślnego nagłówka XML na potrzeby żądań WS-Addressing, WS-ReliableMessaging i WS-Coordination, lub należy kliknąć przycisk Więcej, aby uzyskać dostęp do innych standardów. Istnieje możliwość włączania lub wyłączania elementów nagłówka XML oraz podawania poprawnych wartości dla każdego elementu XML. Treść XML jest sprawdzana w celu zapewnienia jej poprawności.

Uwaga: Aby dodać nagłówki XML do wywołań w produkcie IBM® Security AppScan, należy dodać algorytm Statyczne nagłówki XML na karcie Stos żądań danego żądania.

Drzewo

W tym widoku jest udostępniany hierarchiczny widok struktury XML komunikatu zawierający elementy, przestrzenie nazw i powiązane wartości. Do edytowania elementów XML i przestrzeni nazw w drzewie można użyć przycisków Dodaj, Wstaw, Usuń, W górę i W dół.

Aby wybrać puste elementy XML, które mają zostać pominięte, należy użyć kolumny Pomiń, jeśli puste. Ta kolumna jest widoczna tylko wtedy, gdy zaznaczono pole wyboru Wyświetl kolumnę „Pomiń, jeśli puste” w przeglądarce drzewa XML, które jest dostępne po wybraniu opcji Okna > Preferencje > Test > Edytor testów > Test usługi.

Aby w zależności od potrzeb ukryć lub wyświetlić węzły przestrzeni nazw, atrybutów lub tekstu, należy kliknąć przycisk Filtr.

Aby włączyć inteligentną edycję opartą na podanym dokumencie schematu XML (XSD), należy kliknąć opcję Zezwalaj tylko na dozwolone modyfikacje. Aby podać zestaw dokumentów XSD dla środowiska roboczego, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy projekt w nawigatorze testów, a następnie trzeba wybrać opcje Właściwości i Katalog schematów. Jeśli nie masz dokumentu XSD lub chcesz obejść schemat, należy wyłączyć opcję Zezwalaj tylko na dozwolone modyfikacje.

Kliknięcie elementu XML prawym przyciskiem myszy umożliwia jego przekształcenie we fragment XML. Dzięki temu (przy użyciu pul danych i funkcji tworzenia odwołań) można skorelować dane dla całego fragmentu XML, a nie tylko dla wartości.

Źródło

W tym widoku jest wyświetlana źródłowa treść XML komunikatu lub treść w postaci zwykłego tekstu. Aby sformatować treść XML, należy kliknąć opcję Formatuj tekst XML. Aby zawinąć treść XML w pojedynczym wierszu, należy kliknąć opcję Spakuj tekst XML do postaci pojedynczego wiersza. Podobne elementy sterujące są dostępne w przypadku treści JSON.

Ważne: W widoku Źródło nie należy edytować znaczników rozpoczynających się od łańcucha SoaTag. W przypadku usunięcia lub zmodyfikowania tych znaczników wszystkie odwołania i podstawienia w teście zostaną uszkodzone. Po usunięciu tych znaczników nie można ich odtworzyć.

Załączniki

Ta strona zawiera listę załączników MIME, które są załączone do wywołania. Zawartość tego widoku odpowiada specyfikacji MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions). Na tej stronie można dodawać zasoby środowiska roboczego jako załączniki MIME i można zmieniać właściwości.

Identyfikator treści to identyfikator, który jest używany przez wywołanie do odwoływania się do załączników. Sposób używania tego identyfikatora zależy od wymagań serwera.

Protokół

Ta strona dotyczy protokołu używanego do wysyłania wywołania. Tym protokołem może być HTTP lub Java™ Message Service (JMS) działający w oparciu o zasadę „komunikat po komunikacie”.

HTTP

Ta strona umożliwia zastąpienie ustawień HTTP dołączonych do wywołania w przypadku lokalnej konfiguracji protokołu HTTP.

Metoda

Ta opcja umożliwia podanie metody HTTP wywołania XML. Do wyboru są następujące metody:

POST
GET
PUT
DELETE

Wersja

Ta opcja umożliwia podanie protokołu HTTP 1.0 lub HTTP 1.1.

Adres URL

To pole umożliwia podanie adresu URL wywołania XML.

Nagłówki

Ta sekcja umożliwia dodawanie nagłówków do wywołania. Nagłówki muszą być zgodne z podaną metodą HTTP.

Poniższymi nagłówkami zarządza aplikacja i nie można ich dodawać:

User Agent
Host Connection
Cache-Control
Pragma
Content-Type
Content-Length

Informacje cookie

Ta sekcja umożliwia zarządzanie informacjami cookie. Informacje cookie można dodawać, edytować i usuwać. Można też tworzyć do nich odwołania.

JMS

Ta strona umożliwia dodawanie właściwości łańcuchowych dołączanych do wywołania w przypadku lokalnej konfiguracji JMS. Zostaną one wysłane jako właściwości komunikatu za pośrednictwem usługi JMS.

MQ

Ta strona umożliwia zastępowanie ustawień dołączanych do wywołania w przypadku lokalnej konfiguracji WebSphere MQ.

Nazwa

Jest to nazwa, która jest wyświetlana w wywołaniu komunikatu jako odsyłacz do tej konfiguracji protokołu.

Nazwa menedżera kolejek

Służy do podawania nazwy menedżera kolejek, do którego ma zostać wysłane wywołanie.

Nazwa kolejki

Służy do podawania nazwy kolejki, którą zarządza menedżer kolejek.

Użyj lokalnego menedżera kolejek

Służy do wskazywania, czy serwer WebSphere MQ działa na komputerze lokalnym. Jeśli serwer jest zainstalowany na komputerze zdalnym, należy usunąć zaznaczenie tej opcji, aby podać szczegóły zdalnego serwera MQ.

Adres menedżera kolejek

Służy do podawania adresu IP lub nazwy hosta zdalnego serwera MQ.

Port menedżera kolejek

Służy do podawania portu nasłuchiwania zdalnego serwera MQ.

Kanał klienta

Służy do podawania kanału trybu połączenia z serwerem dla zdalnego menedżera kolejek.

Użyj kolejki tymczasowej

Służy do wskazywania, czy serwer MQ tworzy kolejkę tymczasową. Jeśli ta opcja jest zaznaczona, kolejka tymczasowa zostanie utworzona wyłącznie na potrzeby odbierania konkretnych komunikatów, a następnie zostanie usunięta.

Nazwa kolejki

Jeśli nie jest zaznaczona opcja Użyj kolejki tymczasowej, ta opcja służy do podawania nazwy kolejki, w której odbierane są zwroty komunikatów z serwera MQ. Menedżer kolejek, który jest podany w polu Nazwa menedżera kolejek, musi zarządzać tą kolejką.

Wywołania i zwroty komunikatów są powiązane z identyfikatorem korelacji w komunikacie MQ, co oznacza, że ustawienie raportu komunikatu ma wartość MQC.MQRO_COPY_MSG_ID_TO_CORREL_ID. Serwer musi przestrzegać tego ograniczenia. Ta opcja obsługuje funkcję transportu dla protokołu SOAP udostępnianą przez produkt WebSphere MQ.

Usługa docelowa

Ta opcja dotyczy korzystania ze środowiska Microsoft .NET z funkcją transportu dla protokołu SOAP udostępnianą przez produkt IBM WebSphere MQ. Służy ona do podawania nazwy pliku ASPX w katalogu nasłuchiwania .NET.

Użyj nagłówka RFH2

Służy do wskazywania, czy komunikaty SOAP używają nagłówka RFH2, który korzysta ze wstępnie określonego formatu komunikatu MQ. Jeśli ta opcja jest zaznaczona, inne opcje z sekcji Deskryptor komunikatu są wyłączone. Opcji tej należy używać w przypadku funkcji transportu dla protokołu SOAP udostępnianej przez produkt WebSphere MQ. Jeśli używane jest powiązanie WebSphere Integration Developer (WID) MQ, to powiązanie rozpoznaje komunikaty z nagłówkiem RFH2 lub bez tego nagłówka.

Deskryptor komunikatu

Ta sekcja umożliwia skonfigurowanie pól wywołania komunikatu. Podzbiór deskryptora komunikatu MQ można zastąpić formatem niestandardowym na potrzeby innych typów serwerów - zwłaszcza w przypadku używania wywołania komunikatu XML. Więcej szczegółowych informacji o deskryptorach komunikatów zawiera dokumentacja produktu WebSphere MQ.

Użyj kolejki tymczasowej

Ta sekcja umożliwia podanie nazwy użytkownika i hasła dla podstawowego uwierzytelniania na serwerze aplikacji.

Połączenie SSL

Należy wybrać tę opcję, aby używać konfiguracji SSL, gdy ustawienie Kanał klienta odwołuje się do zabezpieczonego kanału. Należy kliknąć opcję Otwórz edytor SSL, aby utworzyć nową konfigurację SSL, lub należy kliknąć opcję Zmień, aby zmienić konfigurację SSL powiązaną z bieżącym testem.

Jeśli plik WSDL (Web Services Description Language), który jest używany do tworzenia wywołania komunikatu, w celu wskazania serwera WebSphere MQ korzysta z obsługiwanego identyfikatora JMS URI, konfiguracja SSL zostanie utworzona automatycznie. Jeśli generator testów nie mógł utworzyć konfiguracji SSL, należy utworzyć nową konfigurację ręcznie.

Jeśli plik WSDL został wygenerowany z usługą WebSphere MQ (amqwdeployWMService), należy zmodyfikować plik WSDL w taki sposób, aby zmienić powiązanie transportowe z HTTP na JMS w celu uniemożliwienia generatorowi testów utworzenia konfiguracji HTTP.

Zestaw algorytmów szyfrowania

Należy określić zestaw algorytmów szyfrowania używany w konfiguracji kanału.

Lokalne zabezpieczenia XML

Ta strona umożliwia dodanie niestandardowego algorytmu zabezpieczeń, który jest zaimplementowany w klasie Java. Algorytmy niestandardowe można stosować do treści XML wysyłanej do serwera i odbieranej z niego.

Dodaj, Wstaw, Usuń, W górę i W dół

Te przyciski umożliwiają utworzenie stosu algorytmów zabezpieczeń. Każdy algorytm jest stosowany do stosu sekwencyjnie. Należy kliknąć przycisk Dodaj, aby dodać niestandardowy algorytm zabezpieczeń.

Narzędzia

Ten przycisk umożliwia zmianę sposobu wyświetlania algorytmu stosu.

Niestandardowy algorytm zabezpieczeń

Po dodaniu niestandardowego algorytmu zabezpieczeń do stosu, w tym oknie można podać klasę Java, która implementuje algorytm. Klasa Java używa następującego interfejsu:

/**
* ***************************************************************
* IBM - poufne
* 
* © Copyright IBM Corporation. 2008. All Rights Reserved.
* 
* Tajemnice handlowe zawarte w kodzie źródłowym tego programu nie zostały ujawnione
* przez jego publikację ani w żaden inny sposób, bez względu na informacje
* przechowywane w urzędzie patentowym Stanów Zjednoczonych (US Copyright Office).
* *************************************************************** 
* 
*/

package com.ibm.rational.test.lt.models.wscore.datamodel.security.xmlsec;

import java.util.Properties;
import org.w3c.dom.Document;


public interface ICustomSecurityAlgorithm {
	
	/**
	 * Następujące metody mogą zostać użyte w obu przypadkach:
	 * Wykonanie w środowisku roboczym i wykonanie testu.
	 */
	
	
	/**
	 * Wywoływane w celu przetworzenia dokumentu wysyłanego w transporcie.
	 * @param subject
	 */
	void process(Document subject);
	/**
	 * Wywoływane w celu przetworzenia wstecznego dokumentu odebranego z serwera.
	 * @param subject
	 */
	void unProcess(Document subject);
	
	/**
	 * Właściwości zdefiniowane w interfejsie użytkownika CustomSecurityAlgorithm.
	 * @param map
	 */
	void setProperties(Properties map);
	
	/**
	 * Następujące metody mogą być używane tylko w kontekście rzutowania na interfejs usług testowych,
	 * lub uzyskiwania dostępu do wcześniejszych informacji XML, gdy plik jar zawierający
	 * niestandardowy algorytm zabezpieczeń jest wdrażany w projekcie testu wydajności. W
	 * takim przypadku nie można używać algorytmu bezpośrednio w obszarze roboczym.
	 */
	
	/**
	 * Ten obiekt odpowiada obiektowi ITestExecutionService.
	 * Ma to zastosowanie tylko w przypadku algorytmu, który musi łączyć się z wykonaniem testu.
	 * Jeśli jest planowane użycie tego obiektu, konieczne będzie wdrożenie pliku jar zawierającego
	 * implementację w projekcie testu wydajności, a nie bezpośrednio w środowisku JRE.
	 * 
	 * W przypadku gdy potrzebny jest wcześniejszy dokument xml otrzymany na etapie wykonania, można 
	 * uzyskać wartość za pomocą wywołania:
	 * IDataArea area = ((ITestExecutionService)executionObject).findDataArea(IDataArea.VIRTUALUSER);
	 *String previousXML = (String) area.get("PREVIOUS_XML"); //$NON-NLS-1$
	 * 
	 */
	void setExecutionContext(Object executionObject);

Metoda process modyfikuje kod XML przed wysłaniem go na serwer.
Metoda unprocess modyfikuje kod XML po jego odebraniu z serwera.
Metoda setProperties pobiera dowolne właściwości zdefiniowane w edytorze zabezpieczeń dla tego niestandardowego interfejsu zabezpieczeń.
Metoda setExecutionContext jest wywoływana w czasie testu z obiektem ITestExecutionServices odpowiadającym komunikatowi za pomocą niestandardowego interfejsu zabezpieczeń.

Nazwa klasy niestandardowego algorytmu zabezpieczeń: Służy do podawania klasy, która implementuje algorytm zabezpieczeń. Należy kliknąć przycisk Przeglądaj klasę, aby wybrać klasę z obszaru roboczego.
Nazwa algorytmu: Służy do podawania nazwy bieżącego algorytmu.
Właściwości: Ta lista zawiera właściwości, które są używane przez metodę setProperties w algorytmie. Aby utworzyć listę właściwości, należy użyć opcji Dodaj, Usuń lub Edytuj.

Opinia