Ogólny klient usług - szczegóły wywołania

W ogólnym kliencie usług wywołania usług zawierają treść i informacje o transporcie wywołania. Treścią jest koperta SOAP. Informacje o transporcie to informacje wymagane do wysłania i odebrania odpowiedzi w zależności od wybranego protokołu.

Komunikat

Ta strona zawiera treść XML żądania i umożliwia dostęp do korelacji danych. Ta sama treść jest przedstawiana na trzy różne sposoby.

Formularz
W tym widoku jest udostępniany uproszczony widok komunikatu, który służy głównie do edytowania wartości treści XML. Za pomocą menu Schemat można włączyć asystę na potrzeby edytowania treści XML, dzięki czemu edytowana treść XML będzie poprawna i zgodna ze specyfikacją XSD.

W widoku Formularz należy dodać nagłówki XML, które są wymagane w przypadku wywołań standardowych usług Web Service. Na pasku Nagłówek należy kliknąć przycisk Dodaj (Przycisk Dodaj), aby utworzyć strukturę domyślnego nagłówka XML na potrzeby żądań WS-Addressing, WS-ReliableMessaging i WS-Coordination, lub należy kliknąć przycisk Więcej, aby uzyskać dostęp do innych standardów. Istnieje możliwość włączania lub wyłączania elementów nagłówka XML oraz podawania poprawnych wartości dla każdego elementu XML. Treść XML jest sprawdzana w celu zapewnienia jej poprawności.

Uwaga: Aby dodać nagłówki XML do wywołań w produkcie IBM® Security AppScan, należy dodać algorytm Statyczne nagłówki XML na karcie Stos żądań danego żądania.
Drzewo

W tym widoku jest udostępniany hierarchiczny widok struktury XML komunikatu zawierający elementy, przestrzenie nazw i powiązane wartości. Do edytowania elementów XML i przestrzeni nazw w drzewie można użyć przycisków Dodaj, Wstaw, Usuń, W górę i W dół.

Aby wybrać puste elementy XML, które mają zostać pominięte, należy użyć kolumny Pomiń, jeśli puste. Ta kolumna jest widoczna tylko wtedy, gdy zaznaczono pole wyboru Wyświetl kolumnę „Pomiń, jeśli puste” w przeglądarce drzewa XML, które jest dostępne po wybraniu opcji Okna > Preferencje > Test > Edytor testów > Test usługi.

Aby w zależności od potrzeb ukryć lub wyświetlić węzły przestrzeni nazw, atrybutów lub tekstu, należy kliknąć przycisk Filtr.

Aby włączyć inteligentną edycję opartą na podanym dokumencie schematu XML (XSD), należy kliknąć opcję Zezwalaj tylko na dozwolone modyfikacje. Aby podać zestaw dokumentów XSD dla środowiska roboczego, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy projekt w nawigatorze testów, a następnie trzeba wybrać opcje Właściwości i Katalog schematów. Jeśli nie masz dokumentu XSD lub chcesz obejść schemat, należy wyłączyć opcję Zezwalaj tylko na dozwolone modyfikacje.

Kliknięcie elementu XML prawym przyciskiem myszy umożliwia jego przekształcenie we fragment XML. Dzięki temu (przy użyciu pul danych i funkcji tworzenia odwołań) można skorelować dane dla całego fragmentu XML, a nie tylko dla wartości.

Źródło
W tym widoku jest wyświetlana źródłowa treść XML komunikatu lub treść w postaci zwykłego tekstu. Aby sformatować treść XML, należy kliknąć opcję Formatuj tekst XML. Aby zawinąć treść XML w pojedynczym wierszu, należy kliknąć opcję Spakuj tekst XML do postaci pojedynczego wiersza. Podobne elementy sterujące są dostępne w przypadku treści JSON.
Ważne: W widoku Źródło nie należy edytować znaczników rozpoczynających się od łańcucha SoaTag. W przypadku usunięcia lub zmodyfikowania tych znaczników wszystkie odwołania i podstawienia w teście zostaną uszkodzone. Po usunięciu tych znaczników nie można ich odtworzyć.

Załączniki

Ta strona zawiera listę załączników MIME lub DIME załączonych do żądania. Zawartość tego widoku jest dostosowana do specyfikacji MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions) lub DIME (Direct Internet Message Encapsulation). Na tej stronie można dodawać zasoby środowiska roboczego jako załączniki MIME lub DIME i zmieniać właściwości.

W polu Identyfikator treści znajduje się identyfikator, który jest używany przez żądanie w celu odwoływania się do załączników. Sposób używania tego identyfikatora zależy od wymagań serwera.
MIME lub DIME
Należy zdecydować, czy załącznik jest dostosowany do specyfikacji MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions), czy DIME (Direct Internet Message Encapsulation).
Użyj mechanizmu transmisji MTOM
Domyślnym mechanizmem używanym w żądaniu do obsługi załączników jest SwA (SOAP Messages with Attachments). Należy wybrać tę opcję, aby załączniki były obsługiwane przy użyciu mechanizmu MTOM (SOAP Message Transmission Optimization Mechanism).

Transport

Ta strona zawiera ustawienia protokołu transportowego używanego do wysyłania żądania. Ustawienia protokołu transportowego mają zastosowanie do konfiguracji transportu. Dostępne ustawienia: HTTP, Java™ Message Service (JMS), WebSphere MQ lub Microsoft .NET. Możliwe jest utworzenie kilku konfiguracji dla każdego protokołu, aby w łatwy sposób przełączać się między protokołami lub ich różnymi wariantami.
Uwaga: Jeśli jest używany produkt IBM Security AppScan, dostępny jest tylko protokół transportowy HTTP.
HTTP
Należy wybrać opcję HTTP, aby na potrzeby żądań używać protokołu transportowego HTTP. Na poziomie żądania można zaktualizować adres URL lub działanie SOAP i odwołanie do globalnej konfiguracji testu.
Konfiguracja protokołu
Należy kliknąć opcję Zmień, aby określić predefiniowaną konfigurację protokołu transportowego lub aby utworzyć konfigurację. Konfiguracje protokołu transportowego HTTP zawierają ustawienia proxy oraz uwierzytelniania, które mogą być ponownie wykorzystywane.
Adres URL
Należy podać adres URL określający punkt końcowy dla żądania usługi.
Tryb Rest
Tego pola wyboru należy użyć, aby podzielić adres URL usług REST w celu ułatwienia poznania różnych części adresu URL usług REST. W przypadku korzystania z tej opcji główna sekcja adresu URL jest umieszczana w polu URL, część zasobu jest umieszczana w polu Zasób, a parametry są umieszczane w polu Parametry. Aby ręcznie dodać więcej parametrów, można użyć przycisku Dodaj.
Metoda i wersja
Należy określić metodę i wersję HTTP, które mają być używane do wywoływania żądania usługi.
Nagłówki
Należy określić nazwy i wartości wszystkich niestandardowych nagłówków HTTP wymaganych przez usługę. Listę nagłówków można modyfikować, korzystając z opcji Dodaj, Edytuj lub Usuń.
Informacje cookie
Należy określić nazwy i wartości wszystkich informacji cookie wymaganych przez usługę. Listę informacji cookie można modyfikować, korzystając z opcji Dodaj, Edytuj lub Usuń.
JMS

Należy wybrać opcję JMS, aby na potrzeby żądań używać protokołu transportowego JMS (Java Messaging Service). Ta strona umożliwia dodawanie właściwości łańcuchowych, które są dołączane do żądania dla konfiguracji protokołu JMS. Zostaną one przesłane jako właściwości komunikatu za pośrednictwem protokołu JMS.

Konfiguracja protokołu
Należy kliknąć opcję Zmień, aby określić predefiniowaną konfigurację protokołu transportowego lub aby utworzyć konfigurację. Konfiguracje protokołu transportowego JMS zawierają ogólne ustawienia punktu końcowego, punktu odbioru i adaptera, które mogą być ponownie wykorzystywane.
Właściwości
Należy określić nazwy i wartości wszystkich właściwości łańcuchowych wymaganych przez żądanie dla bieżącej konfiguracji protokołu transportowego JMS. Są one przesyłane jako właściwości komunikatu za pośrednictwem protokołu JMS. Listę właściwości można modyfikować, korzystając z opcji Dodaj, Edytuj lub Usuń.
WebSphere MQ
Należy wybrać opcję MQ, aby na potrzeby żądań używać protokołu transportowego IBM WebSphere MQ. Ta strona umożliwia określenie działania SOAP i zastąpienie ustawień konfiguracji produktu WebSphere MQ wybranych na poziomie testu.
Konfiguracja protokołu
Należy kliknąć opcję Zmień, aby określić predefiniowaną konfigurację protokołu transportowego lub aby utworzyć konfigurację. Konfiguracje protokołu transportowego WebSphere MQ zawierają ogólne ustawienia kolejki, nagłówka i warstwy SSL, które mogą być ponownie wykorzystywane.
Działanie SOAP
Należy określić działanie SOAP, które będzie używane do wywoływania żądania produktu WebSphere MQ.
Nadpisz wartości konfiguracji protokołu MQ
Należy wybrać tę opcję, aby skonfigurować pola komunikatu produktu WebSphere MQ. Podzbiór deskryptora komunikatu MQ można zastąpić formatem niestandardowym na potrzeby innych typów serwerów - zwłaszcza w przypadku używania żądania komunikatu XML.
Dostosuj nagłówek komunikatu
Należy wybrać tę opcję, aby określić niestandardowe nagłówki protokołu transportowego dla funkcji protokołu SOAP korzystającego z protokołu MQ dostępnej w produkcie WebSphere MQ. Ta funkcja używa wstępnie określonego formatu komunikatów MQ (RFH2), dlatego po jej wybraniu nie są dostępne inne opcje w sekcji Deskryptor komunikatu.
Deskryptor komunikatu
Te ustawienia zastępują ustawienia deskryptora i nagłówka komunikatu w konfiguracji protokołu MQ. Więcej informacji o deskryptorach komunikatów zawiera dokumentacja produktu WebSphere MQ.
Microsoft .NET
Należy wybrać opcję Microsoft .NET, aby używać transportu Microsoft .NET w przypadku żądań opartych na usługach Windows Communication Foundation (WCF). Ta strona umożliwia zastąpienie ustawień konfiguracji środowiska Microsoft .NET wybranych na poziomie testu.
Element
Należy kliknąć przycisk Dodaj, aby podać nazwę i wartość działań WCF, które są wymagane przez tę usługę. Ta tabela jest generowana automatycznie po zaimportowaniu pliku WSDL środowiska Microsoft .NET. Więcej informacji na ten temat zawiera dokumentacja usług WCF środowiska Microsoft .NET.

Stos żądań

Ta strona służy do definiowania stosu, który stosuje parametry i algorytmy adresowania i zabezpieczeń do żądań usług przed ich wysłaniem. Stosy są zestawami algorytmów, które są wykonywane w określonej kolejności. Należy użyć edytora zabezpieczeń WSDL w celu zdefiniowania stosu dla każdego pliku WSDL. Stos zostanie zastosowany w przypadku wszystkich żądań, które używają języka WSDL.
Nadpisz stos
Domyślnie do edytowania stosu, który jest dołączony do konkretnego pliku WSDL, używany jest edytor zabezpieczeń WSDL. Należy wybrać tę opcję, aby określić inny stos algorytmu zabezpieczeń tylko dla bieżącego żądania usługi.
Pokaż stos odpowiedzi
Strona Stos żądań zawiera algorytmy, które są stosowane jedynie do wychodzących żądań usług. Należy wybrać opcję Pokaż stos odpowiedzi, aby dodać stronę Stos odpowiedzi. Strona Stos odpowiedzi umożliwia edytowanie parametrów zabezpieczeń i adresowania oraz algorytmów stosowanych do przychodzących odpowiedzi.
Szczegóły algorytmu zabezpieczeń
Algorytmy zabezpieczeń można dodać do stosu lub z niego usunąć, korzystając z opcji Dodaj, Wstaw lub Usuń. Położenie wybranego algorytmu w stosie zabezpieczeń można zmienić, klikając przyciski W górę lub W dół. Do stosu zabezpieczeń można dodać następujące algorytmy:
Statyczne nagłówki XML

Ten algorytm umożliwia dodawanie nagłówków XML, które są wymagane w standardowych wywołaniach usług Web Service. Na pasku Nagłówek należy kliknąć przycisk Dodaj (Przycisk Dodaj), aby utworzyć strukturę domyślnego nagłówka XML na potrzeby żądań WS-Addressing, WS-ReliableMessaging i WS-Coordination, lub należy kliknąć przycisk Więcej, aby uzyskać dostęp do innych standardów.

Istnieje możliwość włączania lub wyłączania elementów XML w sekcji Nagłówek oraz podawania poprawnych wartości dla każdego elementu XML. Nagłówki XML są sprawdzane w celu zapewnienia ich poprawności.

Uwaga: Algorytm Statyczne nagłówki XML jest dostępny wyłącznie w produkcie IBM Security AppScan. Aby dodać statyczne nagłówki XML do wywołań w innych produktach, należy rozwinąć sekcję Nagłówki na karcie Komunikat żądania.
Znacznik czasu
Ten algorytm zabezpieczeń dodaje do dokumentu XML odpowiedzi informacje ze znacznika czasu. Szczegółowe informacje o algorytmach zabezpieczeń można znaleźć w specyfikacji zabezpieczeń usług Web Service.
Nazwa aktora/roli
W razie potrzeby należy podać nazwę odbiorcy elementu nagłówka algorytmu.
Wymagana wiedza
W razie potrzeby należy wskazać, czy przetwarzanie nagłówka algorytmu przez odbiorcę jest obowiązkowe. Odbiorcą jest aktor o danej nazwie lub serwer.
Opóźnienie utraty ważności
Należy podać opóźnienie, po którym znacznik czasu utraci ważność.
Precyzja na poziomie milisekund
Zaznaczenie tej opcji powoduje, że znacznik czasu jest generowany z dokładnością do milisekund, a nie z dokładnością domyślną (setna część sekundy).
Znacznik nazwy użytkownika
Ten algorytm zabezpieczeń dodaje znacznik nazwy użytkownika do dokumentu XML w komunikacie. Szczegółowe informacje o algorytmach zabezpieczeń można znaleźć w specyfikacji zabezpieczeń usług Web Service.
Nazwa aktora/roli
W razie potrzeby należy podać nazwę odbiorcy elementu nagłówka algorytmu.
Wymagana wiedza
W razie potrzeby należy wskazać, czy przetwarzanie nagłówka algorytmu przez odbiorcę jest obowiązkowe. Odbiorcą jest aktor o danej nazwie lub serwer.
Nazwa
Należy wpisać nazwę użytkownika.
Hasło
Należy wpisać hasło użytkownika.
Typ hasła
Należy podać typ hasła dla algorytmu zabezpieczeń zdefiniowany w profilu UsernameToken zabezpieczeń usług Web Service.
Szyfrowanie XML
Ten algorytm zabezpieczeń określa sposób szyfrowania dokumentu XML. Szczegółowe informacje o algorytmach zabezpieczeń można znaleźć w specyfikacji zabezpieczeń usług Web Service.
Nazwa aktora/roli
W razie potrzeby należy podać nazwę odbiorcy elementu nagłówka algorytmu.
Wymagana wiedza
W razie potrzeby należy wskazać, czy przetwarzanie nagłówka algorytmu przez odbiorcę jest obowiązkowe. Odbiorcą jest aktor o danej nazwie lub serwer.
Typ identyfikatora
Należy wybrać typ identyfikatora klucza używanego podczas szyfrowania. Dostępne są następujące identyfikatory klucza, zgodnie z definicją podaną w profilu X509 specyfikacji Web Services Security (WSS) oraz w specyfikacji OASIS WSS 1.1:
  • ISSUER_SERIAL
  • BST_DIRECT_REFERENCE
  • X509_KEY_IDENTIFIER
  • SKI_KEY_IDENTIFIER
  • EMBEDDED_KEYNAME
  • THUMBPRINT_IDENTIFIER
  • ENCRYPTED_KEY_SHA1_IDENTIFIER
Wybór części wyrażenia XPath użytkownika
Umożliwia określenie zapytania XPath opisującego części dokumentu XML, które mogą być podmiotami algorytmu. Domyślnie podmiotem jest treść.
Klucz
Należy wybrać klucz używany do szyfrowania. Klucze różnią się niektórymi szczegółami.
  • Klucz X509: określa nazwę i hasło klucza X509 oraz magazyn kluczy, w którym klucz się znajduje.
  • Klucz surowy: określa nazwę klucza i jego wartość bajtową w formacie szesnastkowym.
  • Zaszyfrowany klucz: określa odwołanie do zaszyfrowanego klucza, który został wcześniej zdefiniowany w stosie zabezpieczeń. Należy kliknąć opcję Wstaw nowy zaszyfrowany klucz, aby utworzyć nowy blok definicji zaszyfrowanego klucza.
Nazwa algorytmu kodującego
Należy wskazać metodę szyfrowania, która ma być stosowana (zgodnie z definicją podaną w specyfikacji XML Encryption Syntax and Processing - Składnia i przetwarzanie szyfrowania XML).
Algorytm kodujący klucza
Należy wskazać standardowy algorytm kodowania klucza (zgodnie z opisem podanym w specyfikacji XML Encryption Syntax and Processing - Składnia i przetwarzanie szyfrowania XML).
Sygnatura XML
Ten algorytm zabezpieczeń określa sposób podpisywania dokumentu XML. Szczegółowe informacje o algorytmach zabezpieczeń można znaleźć w specyfikacji zabezpieczeń usług Web Service.
Nazwa aktora/roli
W razie potrzeby należy podać nazwę odbiorcy elementu nagłówka algorytmu.
Wymagana wiedza
W razie potrzeby należy wskazać, czy przetwarzanie nagłówka algorytmu przez odbiorcę jest obowiązkowe. Odbiorcą jest aktor o danej nazwie lub serwer.
Znacznik bezpieczeństwa
Należy wybrać typ identyfikatora klucza używanego w przypadku podpisu. Dostępne są następujące identyfikatory klucza, zgodnie z definicją podaną w profilu X509 specyfikacji Web Services Security (WSS) oraz w specyfikacji OASIS WSS 1.1:
  • ISSUER_SERIAL
  • BST_DIRECT_REFERENCE
  • X509_KEY_IDENTIFIER
  • SKI_KEY_IDENTIFIER
  • KEY_VALUE
  • USER_NAME_TOKEN
  • CUSTOM_SYMM_SIGNATURE
Gdy podpis jest tworzony na podstawie profilu UsernameToken, dodatkowo dostępne są następujące identyfikatory:
  • USER_NAME_TOKEN
  • CUSTOM_SYMM_SIGNATURE
Wybór części wyrażenia XPath użytkownika
Należy określić zapytanie XPath opisujące części dokumentu XML, które mogą być podmiotami algorytmu. Domyślnie podmiotem jest treść. Należy kliknąć przycisk Program pomocy XPath, aby utworzyć wyrażenie Xpath.
Klucz
Należy wybrać klucz używany do szyfrowania. Klucze różnią się niektórymi szczegółami.
  • Klucz X509: określa nazwę i hasło klucza X509 oraz magazyn kluczy, w którym klucz się znajduje.
  • Klucz znacznika nazwy użytkownika: określa nazwę i hasło użytkownika dla podpisu.
  • Zaszyfrowany klucz: określa odwołanie do zaszyfrowanego klucza, który został wcześniej zdefiniowany w stosie zabezpieczeń. Należy kliknąć opcję Wstaw nowy zaszyfrowany klucz, aby utworzyć nowy blok definicji zaszyfrowanego klucza.
Nazwa algorytmu podpisu
Należy podać nazwę algorytmu metody podpisywania (zgodnie z opisem podanym w specyfikacji XML Signature Syntax and Processing - Składnia i przetwarzanie podpisu XML).
Normalizacja
Należy wskazać metodę normalizacji, która ma być używana (zgodnie z opisem podanym w specyfikacji XML Signature Syntax and Processing - Składnia i przetwarzanie podpisu XML).
Obejmujące przestrzenie nazw
Należy wskazać, czy normalizacja jest wyłączna (zgodnie z opisem podanym w specyfikacji Exclusive XML Canonicalization - Wyłączna normalizacja XML).
Zaszyfrowany klucz
Ten blok definiuje zaszyfrowany klucz, którego można używać w bloku podpisu XML lub szyfrowania XML. Blok zaszyfrowanego klucza musi występować przed blokiem, który używa tego klucza.
Nazwa aktora/roli
W razie potrzeby należy podać nazwę odbiorcy elementu nagłówka algorytmu.
Wymagana wiedza
W razie potrzeby należy wskazać, czy przetwarzanie nagłówka algorytmu przez odbiorcę jest obowiązkowe. Odbiorcą jest aktor o danej nazwie lub serwer.
Nazwa klucza
Należy podać nazwę zaszyfrowanego klucza.
Typ identyfikatora
Należy wybrać typ identyfikatora klucza, który ma być używany dla klucza. Dostępne są następujące identyfikatory klucza, zgodnie z definicją podaną w profilu X509 specyfikacji Web Services Security (WSS) oraz w specyfikacji OASIS WSS 1.1:
  • ISSUER_SERIAL
  • BST_DIRECT_REFERENCE
  • X509_KEY_IDENTIFIER
  • THUMBPRINT_IDENTIFIER
  • SKI_KEY_IDENTIFIER
Wielkość klucza
Należy podać wielkość klucza (w bitach).
Nazwa algorytmu kodowania klucza
Należy określić algorytm, który ma być używany do kodowania klucza.
Magazyn kluczy
Należy wybrać magazyn kluczy lub kliknąć opcję Edytuj zabezpieczenia, aby zdefiniować nowy magazyn kluczy lub zarządzać istniejącymi magazynami.
Nazwa
Należy wybrać klucz znajdujący się w podanym magazynie kluczy.
Hasło
Należy wpisać hasło dla wybranej nazwy klucza.
Niestandardowy algorytm zabezpieczeń
Jeśli klasa Java ma być używana jako niestandardowy algorytm zabezpieczeń, należy użyć tego elementu stosu, aby zastosować niestandardowy algorytm do usługi.
Projekt Java
Jeśli nie zaimplementowano niestandardowej klasy Java, należy wybrać opcję Projekt Java, wpisać nazwę nowego projektu, a następnie kliknąć przycisk Generuj w celu utworzenia nowej klasy Java z domyślną strukturą na potrzeby implementacji niestandardowych zabezpieczeń.
Uwaga: W przypadku korzystania z produktu IBM Security AppScan to pole nie jest dostępne.
Klasa implementacji
Należy podać nazwę klasy, która implementuje niestandardowy algorytm zabezpieczeń. Należy kliknąć przycisk Przeglądaj klasę, aby w obszarze roboczym wybrać istniejącą klasę Java.
Właściwości
Ta tabela umożliwia przekazywanie konkretnych właściwości i powiązanych z nimi wartości do niestandardowego algorytmu zabezpieczeń.
Algorytm WS-Addressing
Należy użyć tego bloku, jeśli w usłudze jest używany standard WS-Addressing 2004/08 lub WS-Addressing 1.0 Core.
Przestrzeń nazw
Należy określić przestrzeń nazw dla algorytmu WS-Addressing 2004/08 lub WS-Addressing 1.0 Core.
Działanie, gdy żądanie używa protokołu WS-Addressing
Należy wybrać działanie, które ma zostać wykonane, gdy w żądaniu jest już używany protokół WS-Addressing.
Zastąp adres anonimowy w polu „Odpowiedź do” adresem:
Należy wybrać tę opcję, aby w nagłówku „Odpowiedź do” wygenerować określony adres zamiast anonimowego adresu.
Usuń protokół WS-Addressing z odpowiedzi
Należy wybrać tę opcję, aby usunąć z odpowiedzi wszystkie nagłówki protokołu WS-Addressing.
Algorytm WS-Policy
Należy użyć tego bloku, jeśli usługa wymaga pliku strategii bezpieczeństwa zgodnego ze specyfikacją WS-Policy.
Użyj strategii włączonej do pliku WSDL (WS-PolicyAttachment)
Należy wybrać tę opcję, aby używać konfiguracji strategii bezpieczeństwa dołączonej do pliku WSDL jak w specyfikacji WS-PolicyAttachment.
Strategia
Jeśli nie używasz specyfikacji WS-PolicyAttachment, należy określić plik strategii XML. Należy kliknąć przycisk Przeglądaj, aby dodać plik strategii z obszaru roboczego lub aby go zaimportować.
Konfiguracja podpisu
Należy wybrać tę opcję, aby określić magazyn kluczy dla wszystkich podpisów określonych w strategii. Należy kliknąć opcję Edytuj zabezpieczenia, aby dodać magazyn kluczy z obszaru roboczego lub aby go zaimportować.
Konfiguracja szyfrowania
Należy wybrać tę opcję, aby określić magazyn kluczy dla dowolnego szyfrowania określonego w strategii. Należy kliknąć opcję Edytuj zabezpieczenia, aby dodać magazyn kluczy z obszaru roboczego lub aby go zaimportować.
Konfiguracja deszyfrowania
Należy wybrać tę opcję, aby określić magazyn kluczy dla dowolnego deszyfrowania określonego w strategii. Należy kliknąć opcję Edytuj zabezpieczenia, aby dodać magazyn kluczy z obszaru roboczego lub aby go zaimportować.
Pobierz znacznik z serwera znaczników bezpieczeństwa (WS-Trust i WS-SecureConversation)
Należy wybrać tę opcję i kliknąć przycisk Konfiguruj, aby określić serwer znaczników zabezpieczeń, który ma być używany ze strategią.
Właściwości dodatkowe
Ta tabela umożliwia określanie ustawień właściwości zaawansowanych lub konkretnych implementacji specyfikacji WS-Security. Należy kliknąć przycisk Dodaj, aby dodać nazwę właściwości i ustawić wartość.

Stos odpowiedzi

Ta strona służy do określania stosu, który stosuje parametry adresowania i zabezpieczeń do odpowiedzi po ich otrzymaniu. Stosy są zestawami algorytmów, które są wykonywane w określonej kolejności. Należy użyć edytora zabezpieczeń WSDL w celu zdefiniowania stosu dla każdego pliku WSDL. Stos zostanie zastosowany w przypadku wszystkich żądań, które używają języka WSDL.
Nadpisz stos
Domyślnie do edytowania stosu algorytmów zabezpieczeń załączonego do konkretnego pliku WSDL używany jest edytor zabezpieczeń WSDL. Należy wybrać tę opcję, aby określić inny stos algorytmu zabezpieczeń tylko dla bieżącej odpowiedzi.
Pokaż stos odpowiedzi
Należy usunąć zaznaczenie pola wyboru Pokaż stos odpowiedzi, aby ukryć stronę Stos odpowiedzi.
Szczegóły algorytmu zabezpieczeń
Algorytmy zabezpieczeń można dodać do stosu lub z niego usunąć, korzystając z opcji Dodaj, Wstaw lub Usuń. Położenie wybranego algorytmu w stosie zabezpieczeń można zmienić, klikając przyciski W górę lub W dół. Do stosu zabezpieczeń można dodać następujące algorytmy:
Szyfrowanie XML
Ten algorytm zabezpieczeń określa sposób szyfrowania dokumentu XML. Szczegółowe informacje o algorytmach zabezpieczeń można znaleźć w specyfikacji zabezpieczeń usług Web Service.
Nazwa aktora/roli
W razie potrzeby należy podać nazwę odbiorcy elementu nagłówka algorytmu.
Wymagana wiedza
W razie potrzeby należy wskazać, czy przetwarzanie nagłówka algorytmu przez odbiorcę jest obowiązkowe. Odbiorcą jest aktor o danej nazwie lub serwer.
Typ identyfikatora
Należy wybrać typ identyfikatora klucza używanego podczas szyfrowania. Dostępne są następujące identyfikatory klucza, zgodnie z definicją podaną w profilu X509 specyfikacji Web Services Security (WSS) oraz w specyfikacji OASIS WSS 1.1:
  • ISSUER_SERIAL
  • BST_DIRECT_REFERENCE
  • X509_KEY_IDENTIFIER
  • SKI_KEY_IDENTIFIER
  • EMBEDDED_KEYNAME
  • THUMBPRINT_IDENTIFIER
  • ENCRYPTED_KEY_SHA1_IDENTIFIER
Wybór części wyrażenia XPath użytkownika
Umożliwia określenie zapytania XPath opisującego części dokumentu XML, które mogą być podmiotami algorytmu. Domyślnie podmiotem jest treść.
Klucz
Należy wybrać klucz używany do szyfrowania. Klucze różnią się niektórymi szczegółami.
  • Klucz X509: określa nazwę i hasło klucza X509 oraz magazyn kluczy, w którym klucz się znajduje.
  • Klucz surowy: określa nazwę klucza i jego wartość bajtową w formacie szesnastkowym.
  • Zaszyfrowany klucz: określa odwołanie do zaszyfrowanego klucza, który został wcześniej zdefiniowany w stosie zabezpieczeń. Należy kliknąć opcję Wstaw nowy zaszyfrowany klucz, aby utworzyć nowy blok definicji zaszyfrowanego klucza.
Nazwa algorytmu kodującego
Należy wskazać metodę szyfrowania, która ma być stosowana (zgodnie z definicją podaną w specyfikacji XML Encryption Syntax and Processing - Składnia i przetwarzanie szyfrowania XML).
Algorytm kodujący klucza
Należy wskazać standardowy algorytm kodowania klucza (zgodnie z opisem podanym w specyfikacji XML Encryption Syntax and Processing - Składnia i przetwarzanie szyfrowania XML).
Zaszyfrowany klucz
Ten blok definiuje zaszyfrowany klucz, którego można używać w bloku podpisu XML lub szyfrowania XML. Blok zaszyfrowanego klucza musi występować przed blokiem, który używa tego klucza.
Nazwa aktora/roli
W razie potrzeby należy podać nazwę odbiorcy elementu nagłówka algorytmu.
Wymagana wiedza
W razie potrzeby należy wskazać, czy przetwarzanie nagłówka algorytmu przez odbiorcę jest obowiązkowe. Odbiorcą jest aktor o danej nazwie lub serwer.
Nazwa klucza
Należy podać nazwę zaszyfrowanego klucza.
Typ identyfikatora
Należy wybrać typ identyfikatora klucza, który ma być używany dla klucza. Dostępne są następujące identyfikatory klucza, zgodnie z definicją podaną w profilu X509 specyfikacji Web Services Security (WSS) oraz w specyfikacji OASIS WSS 1.1:
  • ISSUER_SERIAL
  • BST_DIRECT_REFERENCE
  • X509_KEY_IDENTIFIER
  • THUMBPRINT_IDENTIFIER
  • SKI_KEY_IDENTIFIER
Wielkość klucza
Należy podać wielkość klucza (w bitach).
Nazwa algorytmu kodowania klucza
Należy określić algorytm, który ma być używany do kodowania klucza.
Magazyn kluczy
Należy wybrać magazyn kluczy lub kliknąć opcję Edytuj zabezpieczenia, aby zdefiniować nowy magazyn kluczy lub zarządzać istniejącymi magazynami.
Nazwa
Należy wybrać klucz znajdujący się w podanym magazynie kluczy.
Hasło
Należy wpisać hasło dla wybranej nazwy klucza.
Niestandardowy algorytm zabezpieczeń
Jeśli klasa Java ma być używana jako niestandardowy algorytm zabezpieczeń, należy użyć tego elementu stosu, aby zastosować niestandardowy algorytm do usługi.
Projekt Java
Jeśli nie zaimplementowano niestandardowej klasy Java, należy wybrać opcję Projekt Java, wpisać nazwę nowego projektu, a następnie kliknąć przycisk Generuj w celu utworzenia nowej klasy Java z domyślną strukturą na potrzeby implementacji niestandardowych zabezpieczeń.
Uwaga: W przypadku korzystania z produktu IBM Security AppScan to pole nie jest dostępne.
Klasa implementacji
Należy podać nazwę klasy, która implementuje niestandardowy algorytm zabezpieczeń. Należy kliknąć przycisk Przeglądaj klasę, aby w obszarze roboczym wybrać istniejącą klasę Java.
Właściwości
Ta tabela umożliwia przekazywanie konkretnych właściwości i powiązanych z nimi wartości do niestandardowego algorytmu zabezpieczeń.
Opinia