Do strojenia DB2 Connect mogą zostać użyte różne parametry z pliku konfiguracyjnego menedżera baz danych. Informacje na temat zmiany tych parametrów można znaleźć w podręczniku Administration Guide.
Parametr RQRIOBLK ustawia maksymalną wielkość sieciowych bloków we/wy. Użycie większego bloku może poprawić wydajność przesyłania większych żądań. Wielkość bloku nie ma zazwyczaj wpływu na czas odpowiedzi mniejszych żądań, na przykład żądania pojedynczego wiersza danych.
Większy blok wymaga zazwyczaj więcej pamięci na stacji roboczej DB2 Connect. Powoduje to zwiększenie zajętego obszaru pamięci i może zwiększyć liczbę operacji stronicowania na małych stacjach roboczych.
Należy używać bloku DRDA o domyślnej wielkości (32767), jeśli nie spowoduje to zbyt dużej liczby operacji stronicowania podczas wykonywania aplikacji. W przeciwnym wypadku należy zmniejszać wielkość bloku wejścia/wyjścia, aż do zlikwidowania stronicowania. Po rozpoczęciu stronicowania nastąpi zauważalne zmniejszenie wydajności. Aby określić, czy stronicowanie występuje w systemie, należy użyć narzędzi do monitorowania wydajności (na przykład narzędzia vmstat dla systemów bazujących na systemie UNIX lub SPM/2 dla OS/2). Informacje na temat innych narzędzi można znaleźć w sekcji Narzędzia pomiaru wydajności.
Parametr DIR_CACHE określa, czy informacje dotyczące katalogu są zapisywane w pamięci podręcznej. Przy użyciu pamięci podręcznej (DIR_CACHE=YES) pliki katalogu są odczytywane i zapisywane w pamięci podręcznej w celu zminimalizowania nakładu pracy tworzenia wewnętrznej struktury katalogu i odczytywania plików katalogu przy każdym nawiązaniu połączenia.
Bez używania pamięci podręcznej (DIR_CACHE=NO) przy każdym połączeniu z bazą danych z dysku odczytywana jest odpowiedni katalog i wykonywane jest przeszukiwanie. Po znalezieniu żądanych pozycji zwalniana jest cała pamięć związana z przeszukiwaniem katalogu.
Jeśli używana jest pamięć podręczna, tworzona jest współużytkowana pamięć podręczna dla katalogu podczas przetwarzania db2start i jest ona zwalniana po zatrzymaniu DB2. Pamięć ta jest używana przez wszystkie procesy serwera DB2 (db2agent). Również pamięć podręczna katalogu prywatnej aplikacji jest tworzona przy pierwszym odwołaniu aplikacji do bazy danych i jest zwalniana po zakończeniu aplikacji.
Każda pamięć podręczna dostarcza obraz systemowego katalogu baz danych, katalogu DCS i katalogu węzłów. Pamięć podręczna redukuje koszty związane z połączeniem przez eliminowanie wejścia/wyjścia pliku katalogu i minimalizowanie przeszukiwań katalogu.
Po zaktualizowaniu zmiany nie są natychmiast wprowadzane do pamięci podręcznej. Jeśli w pamięci podręcznej nie zostanie odnaleziona pozycja katalogu, przeszukiwany jest katalog pierwotny.
Pamięć podręczna zwiększa pamięć prywatną potrzebną do wykonywania aplikacji. Jeśli pamięć podręczna nie istnieje, pamięć prywatna jest używana do przeszukiwania katalogu. Ogólnie użycie pamięci współużytkowanej przez DB2 wzrasta nieznacznie, ponieważ informacje z katalogu współużytkowane przez agentów baz danych są przesyłane do tej pamięci. Wymagana wielkość pamięci podręcznej zależy od liczby pozycji zdefiniowanych w każdym katalogu.
Jeśli na stacji roboczej DB2 Connect nie ma lokalnej bazy danych, parametry MAXDARI i NUMDB powinny zostać ustawione na wartości minimalne. Ustawienia te minimalizują wykorzystanie zasobów.
Parametr AGENTPRI jest stosowany tylko do zdalnych klientów. AGENTPRI steruje priorytetami nadanymi przez program do planowania zadań systemu operacyjnego do agentów instancji DB2 Connect. Instancja DB2 Connect otrzymuje więcej cykli pracy jednostki centralnej, jeśli ma wyższy priorytet (niższy numer priorytetu). Powoduje to zmniejszenie liczby cykli jednostki centralnej przeznaczonych dla innych procesów wykonywanych na stacji roboczej DB2 Connect. Na przykład można mieć instancję DB2 Connect o wysokim priorytecie i instancję DB2 Connect o niskim priorytecie na tej samej stacji roboczej z różnymi wartościami parametru AGENTPRI.
Każde połączenie komputera klienta z serwerem baz danych hosta lub AS/400 przez DB2 Connect wymaga agenta uruchomionego na stacji roboczej DB2 Connect. Należy ustawić parametr MAXAGENTS na wartość większą lub równą maksymalnej liczbie połączeń klientów zdalnych mających dostęp do serwera bazy danych hosta lub systemu AS/400 za pośrednictwem stacji roboczej DB2 Connect.
Jeśli są używane łańcuchy rozliczeniowe, wydajniejsze jest użycie funkcji API sqlesact() niż zmiennej środowiskowej DB2ACCOUNT. Więcej informacji można znaleźć w sekcji Implementowanie rozliczeń według wykorzystania zasobów w DB2 Universal Database for OS/390.
Jeśli nie jest potrzebny dopasowany plik odwzorowujący SQLCODE, wydajność można poprawić przez używanie domyślnego odwzorowania SQLCODE lub wyłączenie go. (Domyślny plik odwzorowujący jest wbudowany w bibliotekę DB2 Connect; dopasowany plik odwzorowujący należy odczytać z dysku. Ma to wpływ na wydajność). Więcej informacji na temat odwzorowania SQLCODE można znaleźć w sekcji Odwzorowanie SQLCODE.