Żądanie rozproszone jest to rozproszona funkcja bazy danych, która umożliwia użytkownikom i aplikacjom wydawanie instrukcji SQL, które w jednej instrukcji odnoszą się do wielu systemów zarządzania bazami danych lub wielu baz danych. Może to być na przykład połączenie między tabelami w dwóch różnych podsystemach DB2 for OS/390.
Produkt DB2 Connect wersja 7 zapewnia obsługę żądań rozproszonych dla baz danych i systemów zarządzania bazami danych. Można na przykład wykonać operację UNION między tabelą DB2 i widokiem Oracle. Do obsługiwanych systemów zarządzania bazami danych należą członkowie rodziny DB2 (na przykład DB2 UDB dla systemów operacyjnych Windows, UNIX i OS/2, DB2 for OS/390 i DB2 for AS/400) oraz Oracle.
Żądanie rozproszone zapewnia obiektom baz danych przezroczystość położenia. Jeśli informacje (znajdujące się w tabelach lub widokach) zostaną poddane spedycji, to odniesienia do tych informacji (zwane pseudonimami) mogą być aktualizowane bez wykonywania zmian w aplikacji, która żąda tych informacji. Rozproszone żądania dostarczają także uzupełnienia tym systemom zarządzania bazami danych, które nie obsługują wszystkich dialektów języka SQL DB2, oraz dają pewne możliwości optymalizacji. Operacje, które nie mogą być wykonane w takich systemach zarządzania bazami danych (na przykład operacje rekurencyjne języka SQL) uruchamiane są w produkcie DB2 Connect.
Żądania rozproszone funkcjonują w sposób półautonomiczny. Na przykład zapytania DB2 zawierające odniesienia do obiektów Oracle mogą być wprowadzane, gdy obiekty Oracle mają dostęp do tego samego serwera. Żądania rozproszone nie monopolizują ani nie ograniczają dostępu (wyjątkiem są ograniczenia wynikające z integralności i blokowania) do obiektów Oracle lub innych obiektów systemów zarządzania bazami danych.
Implementacja funkcji żądań rozproszonych składa się z instancji DB2 Connect wersja 7, która jest bazą danych mogącą działać jako stowarzyszona baza danych oraz z jednego lub wielu zdalnych źródeł danych. Stowarzyszona baza danych zawiera pozycje katalogowe identyfikujące źródła danych oraz ich charakterystyki. Źródło danych składa się z systemu zarządzania bazami danych oraz z danych. Aplikacje łączą się ze stowarzyszonymi bazami danych dokładnie w taki sam sposób, jak z innymi bazami danych DB2. Stowarzyszona baza danych DB2 nie ma licencji do zarządzania danymi użytkownika. Jej jedyne zadanie polega na przechowywaniu informacji o źródłach danych.
Po zainstalowaniu systemu stowarzyszonego można uzyskać dostęp do informacji ze źródeł danych w taki sposób, jakby znajdowały się one w jednej dużej bazie danych. Użytkownicy i aplikacje wysyłają zapytania do stowarzyszonej bazy danych, która z kolei pobiera w razie potrzeby dane z systemów Oracle i systemów należących do rodziny DB2. Użytkownicy i aplikacje muszą określić w zapytaniach pseudonimy, które stanowią odniesienia do tabel i widoków znajdujących się w źródłach danych. Z perspektywy użytkownika pseudonimy są podobne do aliasów.
Na wydajność żądań rozproszonych wpływa wiele czynników. Najważniejszy z nich polega na zapewnieniu, aby w globalnym katalogu stowarzyszonej bazy danych znajdowały się aktualne i dokładne informacje o źródłach danych oraz o znajdujących się w nich obiektach. Informacje te są używane przez optymalizatora systemu DB2 i mogą wpływać na przekazywanie operacji do wartościowania do źródeł danych. Więcej informacji na temat wydajności systemu stowarzyszonego można znaleźć w podręczniku Administration Guide: Performance.